ข้าพเจ้านาย ดุสิต บุผาโต ประเภทประชาชน AG02(2) ตำบลนาโพธิ์ อำเภอนาโพธิ์ จังหวัดบุรีรัมย์
กับโครงการยกระดับเศรษฐกิจและสังคมรายตําบลแบบบูรณาการ ๑ มหาวิทยาลัย ๑ ตําบล
(มหาวิทยาลัยสู่ตําบล สร้างรากแก้วให้ประเทศ)
สร้างศูนย์เรียนรู้แห่งการพึ่งตน เพื่อความรอดพ้นจากวิกฤตโลกที่อาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
เข้ามาในเดือน กันนายน 2564 โรคระบาดก็ยังคงทำให้ชาวชุมชนต้องเผชิญอยู่กับมันอย่างต่อเนื่อง และคนในชุมชนก็เริ่มได้รับการฉีดวัคซีนไปบ้างแล้ว โดยเริ่มจากผู้สูงอายุก่อน แต่สถานการณ์ก็ถือว่ายังอยู่ในสภาวะเฝ้าระวัง ทำให้การลงพื้นที่ ยังต้องเว้นระยะห่างไปด้วยเช่นเดิม
ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ จึงทำให้ผมผู้ปฏิบัติงานในภาคประชาชนในเขต ตำบลนาโพธิ์ ต้องเร่งสร้างฐานการเรียนรู้ในภาคเกษตรกรรม แห่งการพึ่งพาตนเอง ให้เป็นต้นแบบของชุมชนให้เร็วที่สุด เพื่อจะเป็นโมเดลแห่งการใช้ชีวิตให้รอดพ้นจากวิกฤติต่าง ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา เช่น วิกฤตโควิดระบาดในทุกวันนี้ จะทำอย่างไรให้ชีวิตเรารอดพ้นจากวิกฤตนี้ให้ได้และวิกฤตใด ๆ จะเข้ามาอีกเราก็รับมือได้ ด้วยการใช้ชีวิตแบบพึ่งตนเอง นี่คือโจทย์ที่ผมกำลังแก้ และต้องแก้ให้สำเร็จเพื่อเป็นต้นแบบให้คนในชุมชนได้ทำตาม
ต้องขอกราบขอบพระคุณโครงการยกระดับเศรษฐกิจและสังคมรายตําบลแบบบูรณาการ ๑ มหาวิทยาลัย ๑ ตําบล (มหาวิทยาลัยสู่ตําบล สร้างรากแก้วให้ประเทศ) ที่ทำให้กระผมมีเงินเดือน ที่ผมนำแปลงมาเป็นทุนต่อยอดสร้างฐานเรียนรู้นี้ ต่อยอดแนวความคิดสู่การพัฒนาเพื่อเป็นต้นแบบได้หลายแขนง ดังนี้
- การทำน้ำอ้อยคลอโรฟิลล์ จากอ้อยสุพรรณบุรี50 ปลูกรอบคันนาจนกลายเป็นคันนาทองคำ ละผักวอร์เตอร์เคสที่มีคลอโรฟิลล์สูง
- การเผาถ่านไม้ไผ่ ด้วยเตาเผานวัตกรรมแบบไร้ควัน
- การแปรรูปถ่านไม้ไผ่มาทำเกลือัดผิวชาร์โคล และไบโอชาร์บำรุงดิน
- การแปรรูปข้าวหอมมะลิ ใช้เป็นแป้งทำเค้กธัญพืช
- การถนอมอาหารด้วยการตากด้วยตู้อบตากพลังงานแสงอาทิตย์ เช่นทำหน่อไม้ตาก ทำบอนตาก
- การทำนาแบบลดต้นทุน ไม่ต้องไถ ใช้ขี้ปลาเป็นปุ๋ย และใช้แหนแดงช่วยตรึงไนโตรเจนในเอากาศให่มาเป็นอาหารของต้นข้าว
- การประยุกต์ใช้พลังงานโซล่าเซลล์มาทำระบบสูบน้ำบาดาล และทำไฟล่อแมลงให้มาเป็นอาหารของปลา
และมีอีกหลายอย่างที่ผมกำลังจะต่อยอด สร้างทำเกษตรอินทรีย์แบบเกษตรผสมผสาน ในวิถีกสิกรรมธรรมชาติ ให้ทุกอย่างเกิดการพึ่งพาเกื้อกูลกัน จนทำให้คนอยู่กับธรรมชาติได้อย่างลงตัวและสมดุล สามารถพึ่งตนเองได้ ซึ่งทุกอย่างที่ลงมือทำก็เพื่อต้องการให้เป็นต้นแบบการใช้ชีวิตแบบพึ่งตนผ่านวิกฤตต่าง ๆ ได้ และพร้อมจะถ่ายทอดองค์ความรู้ที่ได้ทำสำเร็จนี้สู่ชุมชน เพื่อให้คนในชุมชนมีชีวิตแบบพึ่งพาตนเองได้ วิกฤตใด ๆ จะเข้ามา ให้ได้เกิดผลกระทบต่อชุมชนน้อยที่สุดหรือไม่มีผลกระทบเลยยิ่งดี และทุกชีวิตของผู้คนในชุมชนมีอยู่มีกิน วิกฤตใดจะเกิดขึ้นก็ไม่กลัวอีกต่อไป
