เรื่อง วิถีชีวิตของชาวบ้าน
ข้าพเจ้านางสาว ธัญญลักษณ์ โพนไธสง ภาคประชาชนคณะเทคโนโลยีการเกษตร
โครงการยกระดับเศรฐกิจแบบบูรณาการ1ตำบล1มหาลัย มหาลัยสู่ตำบลสร้างรากแก้วให้ประเทศ
ตำบลดอนกอกอำเภอนาโพธิ์จังหวัดบุรีรัมย์
แต่เดิมประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรมราษฎรส่วนใหญ่ของประเทศเป็นเกษตรกร
ชาวไร่ชาวนารายได้ส่วนใหญ่ของประเทศได้มาจากการจำหน่ายข้าวเป็นหลัก
เมื่อวันเวลาเริ่มเปลี่ยนแปลงจากที่คนส่วนใหญ่เคยใช้วิถีชาวบ้านทำไร่ทำนาเป็นอาชีพหลัก
เพื่อหาเลี้ยงชีพก็เปลี่ยนเป็นการต้องศึกษาหาความรู้ให้มากเพื่อที่จะได้มีงานที่ดีทำหลายคนต้อง
ทำงานในสถานที่ไกลจากบ้านเกิดเมืองนอนการดำรงชีวิตก็ต้องเปลี่ยนไปตามสังคมและสถานที่ที่อยู่
เมื่อครั้งอยู่ที่บ้านเกิดไม่ว่าจะเดือนทางไปไหนเพื่อนบ้านก็ต่างมีน้ำใจหยิบยื่นสิ่งของอาหารการกินให้
หรืออาจจะเป็นการแลกเปลี่ยนกันโดยไม่ต้องใช้เงินทองซื้อมาก็ทำให้อิ่มท้องกันได้แต่อยู่ในที่ต่างบ้าน
ต่างเมืองอยากกินหรืออยากได้อะไรก็ต้องใช้เงินซื้อหาไม่มีการแลกเปลี่ยนเหมือนที่เคยเจอมาสังคมที่
ต่างออกไปก็เริ่มจะเปลี่ยนแปลงหลายคนได้กลายเป็นคนที่ต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดแม้จะเหนื่อย
มากแค่ไหนก็เต็มใจยอมเพื่อแลกกับชีวิตที่สุขสบายมากขึ้นไม่มีทางที่จะย้อนกลับมาทำไร่ทำนาเหมือน
ที่พ่อแม่ทำเพราะเป็นสิ่งที่เหนือยมากกว่าหากไม่อยากกลับไปอยู่ที่เดิมแล้วลองเอาความคิดของวิถีชาวบ้าน
ที่นั้นมาปรับใช้กับชีวิตในปัจจุบันดูก็อาจจะทำให้ชีวิตคุณอยู่รอดแบบสุขสบายอย่างจริงจังวิถีชีวิตของชุมชน
ในภูมิภาคอื่นก็ไม่แตกต่างกัน
ชุมชนชาวอีสานซึ่งเป็นระบบนิเวศน์วิทยาแบบพื้นบ้านที่มีการผลิตแบบยังชีพดั้งเดิม “เฮ็ดอยู่เฮ็ดกิน”
ไม่ได้ลำบากเพราะอาหารธรรมชาติมีพอเพียงต่อการดำรงชีวิตแทบไม่ต้องพึ่งพาจากภายนอกเลยดังคำพูด
ของผู้เฒ่าผู้แก่ที่กล่าวว่า “บ้านเฮากินบ่บก จกบ่ลง”แปลความหมายได้ว่ามีความอุดมสมบูรณ์ของข้าวปลาอาหาร
กินเท่าไหร่ก็ไม่หมดและในยุ้งฉางแน่นไปด้วยข้าวและนั่นคือแต่ก่อนแต่สมัยนี้ระบบธรรมชาติแปรปรวนทำให้ฝนฟ้าไม่ตก
ตามฤดูกาลบางปีฝนแล้งบางปีน้ำท่วมก็ทำให้ชาวนาไม่ได้ผลผลิตอย่างที่ต้องการก็ทำให้ทุกคนก็ต่างดิ้นรนเพื่อปากท้องต่างคนก็ต่างหน้าที่ทุกคนต้องหาเลี้ยงปากท้องของตนเองและครอบครัว
อย่างคุณ ตาสว่าง มิสาไม่เคยทิ้งอาชีพชาวนาตาเป็นชาวนามาตั้งแต่เกิดและตาจะมีอาชีพเสริมก็คือรับจ้างทั่วไปไม่ว่าจะเป็นงานก่อสร้างเผาถ่านขายใครจะจ้างทำอะไรตาก็ทำได้หมดแต่ที่ข้าพเจ้าประทับใจมากที่สุดก็คือตาแกจะทำจักสานไม่ว่าจะเป็ตระกร้า เปลนอนที่ทำมาจากไม้ใผ่ตาก็ทำได้ สวิง แห แกก็จะรับจ้างทำถ้ามีคนสั่งตาก็จะทำขายตาก็จะมีรายได้มาจากรับจ้างบ้างสานแหบ้างและที่สำคัญแกไม่ได้สานเก่งอย่างเดียวหาปลาก็เก่งนะคะและเหนือสิ่งอื่นใดสิ่งเหล่านี้นี่เองที่เราเรียกว่าการมีความสุขแบบชาวบ้าน
คุณ ตาสว่าง มิสา กำลังสานแห
