ในรอบ 11 ปี ปีนีเกษตรกรพบกับวิกฤตครั้งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น ปัญหาอุทกภัยที่ก่อให้เกิดความเสียหายกับผลผลิตทางการเกษตร และราคาข้าวที่ตกต่ำเกินกว่าจะได้ทุนคืนสำหรับการผลิตได้ ณ วันที่ 5 เดือนพฤศจิกายน ปี พ.ศ.2564 มีระบุไว้ว่า ราคาข้าวตกอยู่ที่กิโลกรัมละ 5.80 บาท ซึ่งก่อให้เกิดการเปรียบเทียบกับราคาบะหมี่สำเร็จรูป ซึ่งขั้นตอนและต้นทุนการผลิตบะหมี่และข้าวนั้นมีความแตกต่างกันอย่างมาก มีเกษตรส่วนหนึ่งที่ไม่จำหน่ายข้าวแต่เก็บผลผลิตไว้ในยุ้งฉางเพื่อรอราคาข้าวที่สูงขึ้นให้คุ้มค่ากับต้นทุนการผลิต แต่เกษตรกรส่วนใหญ่ต้องรีบต้องจำหน่ายข้าวในราคาที่พอได้จ่ายค่าปุ๋ย ค่าเกี่ยว ที่ติดค้างกับเจ้าหนี้ไว้
เห็นได้ชัดว่า อาชีพเกษตรกรซึ่งเป็นอาชีพหลักของคนไทยในสังคมชนบท ต้องประสบกับปัญหาการขาดทุนจากการผลิตผลผลิตทางการเกษตร สิ่งนี้มีผลต่อส่วนอื่นๆของครอบครัวผู้ผลิตเอง ชุมชนและประเทศในทางลบ คือ เมื่อเกษตรกรลงทุนในการทำการเกษตร โดยการนำทรัพย์ที่ตนมีหรือกู้ยืมเพื่อมาทำการเกษตร หวังจะได้ผลผลิตที่คุ้มค่าเพื่อจะนำไปขาย ได้ต้นทุนคืน ได้กำไร ที่มากพอจะนำไปคืนแหล่งที่ตนกู้เพื่อการผลิตด้านการเกษตร แต่เมื่อผลผลิตไม่เป็นดังที่หวัง ราคาที่จะนำไปขายเพื่อเอาต้นทุนและกำไรคืนไม่เป็นไปดังที่คาดหวังส่งผลกระทบโดยตรงอย่างมากกับเกษตรกรคือ การเป็นหนี้ ที่ไม่สามารถคืนได้ครบตามจำนวนที่ตั้งใจไว้ เมื่อเกษตรกรส่วนใหญ่เป็นหนี้ ก่อให้เกิดปัญหาด้านอื่นๆเข้ามากระทบ ไม่ว่าจะเป็น ค่าใช้จ่ายสำหรับการกินการอยู่ สำหรับการศึกษาลูกหลาน สำหรับการอุปโภค บริโภคอีกทั้งการชำระหนี้จากการทำการเกษตร เมื่อรายได้จากอาชีพหลักที่ตนได้ทำในแหล่งชุมชนตนเองไม่เพียงพอ จึงต้องไขว่คว้าหาอาชีพอื่นเพื่อการดำรงชีวิตอยู่ได้ ก่อให้เกิดการโยกย้าย(โดยเฉพาะ วัยทำงาน)เข้ามาในตัวเมือง ก่อให้เกิดชุมชนแออัดในเมืองใหญ่ และประชากรในชนบทล้วนเป็นผู้สูงอายุและเด็ก
จากข้อความข้างต้น พอจะทำให้ผู้อ่านมองเห็นต้นตอของปัญหาที่แผ่กระจายกว้างและกระทบส่วนอื่นๆซึ่งนั่นไม่ใช่ความผิดของเกษตรกร แต่ต้องขอความช่วยเหลือจากภาครัฐ ในการวางแผนเศรษฐกิจระดับชาติโดยมองเห็นความสำคัญของคนในทุกพื้นที่ ทุกกลุ่มวัยให้มีความสมดุลในแต่ละพื้นที่ โดยแรงจูงใจของการอยู่ในพื้นที่นั้นๆ ขึ้นอยู่กับอาชีพและรายได้ว่ามีมากเพียงพอหรือไม่ อีกทั้งปัจจัยโครงสร้างพื้นฐาน ไม่ว่าจะเป็น ระบบปะปา การขนส่งสาธารณะ ที่พักอาศัย อาหาร ทรัพยากรเลี้ยงชีพที่กระจายอย่างสมดุล รวมถึงอาชีพและค่าตอบแทนที่มากเพียงพอต่อการเลี้ยงชีพครอบครัวและเป็นอาชีพที่มีส่วนช่วยในการขับเคลื่อนชุมชน ให้น่าอยู่ ให้มีกินมีใช้ ก่อให้เกิดตวามสุขของคนในชุมชน
