ข้าพเจ้านางสาวสิดาพร จิตไทย นักศึกษา ได้ลงพื้นที่ปฏิบัติงานในเดือนพฤษภาคม 2564
ในเดือนนี้มีสถานการณ์โควิด-19 ทำให้มีปัญหาในการลงพื้นที่และการจัดประชุม จึงได้มีการจัดการประชุมแบบย่อย ๆ มีการนัดหมายการประชุมในชุมชนบางส่วนเท่านั้นเพื่อป้องกันการระบาดของไวรัสโควิด-19เพราะไวรัสโควิด-19 มีความรุนแรงมาก
จากการลงสำรวจและสัมภาษณ์พื้นที่ชุมชนฝั่งละลม ซึ่งได้ทำการสัมภาษณ์ในเรื่องการจัดการขยะที่ทางชุมชนซึ่งพบว่า
-มีปราญช์ชาวบ้านเกี่ยวกับการทำปุ๋ยหมักอินทรีย์
-ไม่มีถังขยะตั้งภายในชุมชน จะมีเวลาที่เทศบาลมาเก็บขยะคือ จ. พ. ศ. อา. ตอน 6โมงเย็นและตี2 โดยจะต้องนำขยะมาวางไว้หน้าบ้าน (ข้อเสียคือสุนัขมาคุ้ยขยะ)
-ไม่มีสถานที่ตั้งถังขยะส่วนรวมของชุมชน
-มีการแยกขยะ แต่ไม่ได้แยกเชื้อ เมื่อแยกแล้วจะนำขยะไปขายที่รับซื้อของเอกชนใกล้ๆชุมชน
-เนื่องด้วยสถานการณ์โควิดจึงทำให้ไม่มีเงินซื้อถุงดำ ถุงดำไม่เพียงพอ
-ไม่ต้องการถังขยะภายในชุมชน เพราะจะทำให้ชุมชนมีขยะมากกว่าเดิมเพราะคนภายนอกจะนำมาทิ้ง
จากที่กล่าวมาเเล้วไม่มีถังขยะตั้งอยู่ภายในชุมชนซึ่งขยะที่คนในชุมชนนำมาทิ้งนั้นอาจถูกลมพัดปลิวและสุนัขมาคุ้ยขยะ ทำให้เกิดความสกปรก นอกจากนี้ยังสามารถก่อให้เกิดปัญหาต่างๆ เช่น ขยะพัดปลิวไปติดท่อระบายน้ำทำให้ท่อระบายน้ำอุดตันเมื่อเกิดฝนตก ท่อน้ำไม่สามารถระบายน้ำได้ทัน และ ขยะที่สุนัขมาคุ้ย คาบไปกัดเล่นก็จะทำให้สกปรก ดังนั้นเเล้วควรมีถังขยะในชุมชนตั้งไว้เฉพาะจุดหรือให้เฉพาะคนในชุมชนรู้ เพื่อที่ไม่ให้สุนัขมาคุ้ย ลมจะได้ไม่พัดขยะปลิวไปที่อื่น และไม่ให้คนภายนอกนำขยะมาทิ้งมั่ว เพราะบางทีเขาทิ้งไม่ลงถังขยะ จะทำให้ชุมชนสกปรก เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาดังกล่าว
