ความน่ารักของยายเมย
ศักย์ศรณ์ รักกิจศิริ(นักศึกษา)
โดยเดิมนั้น ผมเกิดที่ บ้านหว้าหมู่ 6 ผมไม่ค่อยได้ ออกจากบ้านเพราะ ผม ไม่ค่อยมีเพื่อน
ในแถวละแวกนั้น ผมมักจะเก็บตัวสักมากกว่า ผมไม่ค่อยไปพูดคุยกับ คนเฒ่าคนแก่สักเท่าไหร่จน
ผมได้ มีโอกาสที่ได้มาท า งานโครงการ โครงการยกระดับเศรษฐกิจและสังคมแบบบูรณาการ
(มหาวิทยาลัยสู่ต าบลสร้างรากแก้วให้ประเทศ)
โครงการนี้ทำให้ผมได้ไปทำความรู้จักกับคนในท้องถิ่น ผมได้รู้ความเป็นอยู่ ผมได้รู้วิถีชีวิต อาชีพ
ความเป็นอยู่ ความเป็นกันเอง ของคนเฒ่าคนแก่ ความน่ารักของยายเมยคือ ผมได้ไปคุยกับท่าน
ผมได้รู้จักการเลี้ยงหนอนไหม ยายเมยก็สอนว่าเวลา เลี้ยงควรทำไง ไม่ควรทำยังไง ผมชอบยาย
เมย ตรงที่เวลายายท่านพูด ท่านเป็นคนขยันพูด เวลาพูด ก็พูดไทยคำเขมรคำ เพื่อนผมบอก ยายพูด
ช้าๆหน่อยท่านก็ไม่ฟัง แต่ก็ยังอยากที่จะพูด ผมเลยต้องบอกยายเมยให้พูดช้าหน่อย (เป็นภาษา
เขมร)
โคกเหล็กยังมีสิ่งที่น่าสนใจอีกมากมายกว่าที่ตัวผมรู้อาจจะไม่ยิ่งใหญ่อะไรหรือมันอาจจะ
แค่สิ่งที่อยู่รอบตัวเราแต่ถ้าเรามองเห็นและสนใจในตัวมัน สิ่งๆนั้นก็จะมีคุณค่าขึ้นมาได้