เดือนเจ็ดที่เหน็ดเหนื่อย
ทัตพร ใสสดศรี
ยามเข้าเดือน ๗ การใช้ชีวติของชาวบ้านอาจจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย ซึ่งเดือนมิถุนายน กรกฎาคม จะเป็นช่วงฤดูฝน จะเป็นช่วงเพาะปลูก การเลี้ยงสัตว์จะน้อยลง เปลี่ยนจากพาโค กระบือออกไปเดินเล็มหญ้า แต่เถียงนาเต็มไปด้วยน้ำ ที่พร้อมเริ่มทำการเพาะปลูก
ช่วงเดือนนี้ ชาวบ้านจะนิยมปลูกข้าว ดำนา ได้เห็นสิ่งที่มีในหมู่บ้าน บ้านไหนไม่มีรถปลูกก็จะมีเพื่อนบ้าน คนบ้านใกล้เรือนเคียง มาร่วมช่วยกันทำ เพื่อแบ่งเบาภาระกันไป ทำตั้งแต่ช่วงเช้าไปจนถึงเย็น ถามว่าได้เงินค่าจ้างช่วยปลูกหรือเปล่า ไม่เลย แต่แค่ถึงเวลาเที่ยง ก็ร่วมกัน หุงข้าว ทำกับข้าวกินร่วมกัน ก็ถือเป็นน้ำใจ เป็นความสุขเล็กๆในตอนนี้ ดำนาไม่ได้สนุกอย่างที่เห็น แม้จะมีคุยเล่นหรือหยอกล้อกัน แต่ก็ยังต้องก้ม ต้องเงย ปักต้นกล้า เหนื่อยมิใช่เล่น ทำไปจนเต็มพื้นที่ช่วงนี้ยังมีการขุดลอกคลองเพื่อแก้ภัยแล้งอีกด้วย ได้เห็นว่าการช่วยเหลือกันในสถานการณ์โควิด ๑๙ เป็นสิ่งที่ดี เพราะต่างคนต่างมีภาระหน้าที่คนในตำบลให้ความช่วยเหลือ ให้ความร่วมมือกันอย่างเต็มที่ ที่จะดูแลรักษาตัวเอง ไม่ไปที่เสี่ยง
ในช่วงแบบนี้สถานการณ์ก็ไม่ได้มีความปลอดภัยขึ้น ทำให้ไม่มีโครงการที่จะจัดทำเพื่อตำบล แต่ยังไงก็ได้แต่ยังภาวนาให้สถานการณ์นั้นดีขึ้น และยังอยากให้ทุกคนดูแลรักษาตัวเองไปจนกระทั่งสถานการณ์นั้นดีขึ้น ได้แค่เพียงเล่าสถานการณ์ความเป็นอยู่ของคนในชุมชนเพียงเท่านั้น ดูแลรักษาตัวเองกันด้วยนะครับ
