ความเป็นอยู่ของชุมชน “บ้านไผ่น้อย”
รฐา ศักดิ์ศิริ
“บ้านไผ่น้อย” หมู่ 8 ต.เมืองโพธิ์ อ.ห้วยราช จ.บุรีรัมย์ ชาวบ้านส่วนใหญ่เกาะกลุ่มกันอยู่ในพื้นที่ละแวกเดียวกันซึ่งใช้ภาษาเขมรเป็นภาษาท้องถิ่น ลักษณะพื้นที่ในชุมชนส่วนใหญ่เป็นที่ราบสูง แห้งแล้ง เหมาะสำหรับการเลี้ยงสัตว์ลักษณะการใช้ประโยชน์จากที่ดิน เป็นการใช้เพื่อการเกษตรเป็นส่วนใหญ่ มีพื้นที่ทำปศุสัตว์ และพื้นที่ประมงเป็นส่วนน้อย
จากการลงพื้นที่สำรวจแหล่งทรัพยากร “บ้านไผ่น้อย” ที่ผ่านมาได้พบกับความเป็นอยู่ วิถีชีวิตของชาวบ้าน ในเรื่องของการกินอยู่ อาชีพ และผลิตภัณฑ์ของชุมชน ประชากรบ้านไผ่น้อยมีทั้งหมด 69 หลังคาเรือน มีประชากรอาศัยอยู่จำนวน 303 คน การกินอยู่หากินแบบเรียบง่าย อาชีพที่พบเห็นบ่อย ได้แก่ ทำไร่ ทำนา ทำสวน ค้าขาย ทำเป็นอาชีพหลักเป็นส่วนใหญ่ ใช้เพื่อบริโภค อุปโภค และจำหน่าย ทั้งในและนอกพื้นที่ ผลิตภัณฑ์ในชุมชน มีการทอเสื่อกก และทอผ้าไหม้ และการเพาะเห็ดnมีไฟฟ้าใช้ในชุมชน และแหล่งน้ำกินน้ำใช้ แต่ไม่เพียงพอมากนัก ชาวบ้านไผ่น้อยจึงอยากให้มีการเข้ามาดูแลในส่วนของแหล่งน้ำ เพื่อใช้อุปโภค และบริโภค อีกทั้งเรื่องของถนนในชุมชนมีทรุดบ้าง และถนนบางสายไม่ค่อยดีนัก ทั้งนี้ทั้งนั้นชาวบ้านเป็นกันเอง และให้ความร่วมมือในการสัมภาษณ์เป็นอย่างมาก
ชาวบ้านชุมชน “บ้านไผ่น้อย” ต.เมืองโพธิ์ อ.ห้วยราช จ.บุรีรัมย์ ภาษาที่ใช้พบประพูดคุยของชาวบ้านไผ่น้อย คือภาษาเขมร มีผลิตภัณฑ์ที่น่าสนใจได้แก่ การเพาะเห็ด ,ผ้าไหม้ ,เสื่อกก ส่วนมากประชากรในชุมชนประกอบอาชีพ ทำไร่ ,ทำส่วน ส่วนน้อยมีธุรกิจพื้นบ้านส่วนตัว จากการลงสำรวจชุมชน และทำการเก็บข้อมูลในเชิงวิชาการชาวบ้านชุมชนบ้านไผ่น้อยมีความต้องการที่จะพัฒนาชุมชนเรื่องของ ถนน และแหล่งน้ำใช้ ในพื้นที่ชุมชน ชาวบ้านมีความร่วมมือในการให้ข้อมูลเป็นอย่างดี
