เศษผ้าสร้างเงินล้าน

    ความพอเพียงในการดำรงชีวิต ซึ่งเป็นเงื่อนไขพื้นฐานที่ทำให้คนไทยสามารถพึ่งพาตนเองและดำเนินชีวิตไปได้อย่างมีศักดิ์ศรีภายใต้อำนาจและความมีอิสระในการกำหนด ชะตาชีวิตของตนเอง ความสามารถในการควบคุมและจัดการเพื่อให้ตนเองได้รับการสนองตอบต่อความต้อง การต่างๆ รวมทั้งความสามารถในการจัดการปัญหาต่างๆ ได้ด้วยตนเอง ซึ่งทั้งหมดนี้ถือว่าเป็นศักยภาพพื้นฐานที่คนไทยและสังคมไทยเคยมีอยู่แต่เดิม

     วันที่ 12 พฤศจิกายน 2564 ข้าพเจ้านายพีระพงษ์ ลาหนองแคนและทีมผู้ปฎิบัติงานตำบลสตึก อำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์ ได้ทำการจัดอบรมการการทำตุ๊กตาเย็บมือจากเศษผ้า ซึ่งเป็นการต่อยอดผลิตภัณฑ์จากการอบรบรอบที่ผ่านมาคือการทำกระเป๋าผ้าจากวัสดุในท้องถิ่น เศษผ้าที่เหลือจากการทำกระเป๋ามีปริมาณมาก ซึ่งถูกทิ้งไปอย่างน่าเสียดาย ทางทีมผู้ปฎิบัติงานจึงได้มองเห็นประโยชน์จากเศษผ้าเหล่านี้จึงได้ลองนำมา ทำR&D จนประสบผลสำเร็จ ได้ผลิตภัณฑ์ชิ้นใหม่ขึ้นมาก็คือ ตุ๊กตาผ้าทำมือ นั้นเอง ซึ่งสามารถนำมาทำขาย เพื่อสร้างรายได้ให้กับชุมชน เป็นการสร้างเม็ดเงินให้กระจายสู่ชุมชนได้อย่างดี โดยครั้งนี้เราได้ระบุเจาะจงกลุ่มเป้าหมายให้ชัดเจนคือกลุ่มทอผ้าไหมบ้านคูขาดพัฒนาและกลุ่มทอผ้าบ้านหนองเกาะ ซึ่งได้รับการตอบรับจากทางผู้นำชุมชนประธานกลุ่มทอผ้า รวมไปถึงสมาชิกในกลุ่มทอผ้า ต่างตื่นเต้นและมีความตั้งใจกับการเข้าร่วมการอบรมครั้งนี้เป็นอย่างมาก

      จากการอบรมลงพื้นที่ปฏิบัติงานประจำเดือนพฤศจิกายน 2564 ดิฉันได้เห็นถึงความพร้อมและความใส่ใจของผู้นำชุมชนและการสนับสนุนจากชาวบ้านในชุมชนในการร่วมปฏิบัติงานกับโครงการของเรา ทุกคนต่างมีความมุ่งมั่นมีความรับผิดชอบในหน้าที่และตั้งใจในการทำงานซึ่งมันคือหัวใจหลัก ในการทำงานเป็นทีมและความมุ่งมั่นตั้งใจและรับผิดชอบในการทำงานนี้จะส่งผลให้ชุมชนมีชีวิตการเป็นอยู่ที่ดีขึ้นและสามารถสร้างรายได้ เพื่อดำรงชีพด้วยตนเองอย่างยั่งยืนตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งเป็นทางรอดในยุค new normal