ข้าพเจ้านาย เจษฏากร ฮาประโคน
ประเภท : นักศึกษา ตำบลบ้านกรวด
ได้ลงพื้นที่ปฏิบัติงานกับทีมงานตั้งแต่วันที่ 2 ธันวาคม 2564 เวลา 09:00 น. เป็นต้นไป ณ ต.บ้านกรวด อ.บ้านกรวด จ.บุรีรัมย์ เพื่อเก็บข้อมูล โดยจะนำข้อมูลที่ได้มาใช้ในการพัฒนาเศรษฐกิจและยกระดับการฝึกทักษะอาชีพ ตามโครงการยกระดับเศรษฐกิจ และสังคมรายตำบล แบบบูรณาการ เพื่อสร้างรากแก้วให้ประเทศ
อำเภอบ้านกรวดนั้นมีสถานที่แหล่งเตาเผามากมายหลายที่ เช่น เตานายเจียน เตาสวาย เป็นเตาเผาโบราณอายุประมาณ 1,000 ปี เป็นที่ผลิตเครื่องถ้วยเซรามิกส์โปราณศิลปะขอม ที่มีขนาดใหญ่ กรมศิลปากรได้เข้ามาบูรณะปฏิสังขรณ์ขึ้นและสร้างอาคารครอบเตาไว้ ภายในมีนิทรรศการเครื่องเคลือบโบราณ และมีเศษเครื่องถ้วยที่ขุดพบบางส่วน ตั้งอยู่ที่บ้านโคกใหญ่ เทศบาลตำบลโนนเจริญ อำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์
ซึ่งมีลายเป็นเอกลักษณ์ และผลิตภัณฑ์ที่โดดเด่นและมีเตาขนาดใหญ่ซึ่งเป็นแหล่งเรียนรู้อีกที่ให้คนสมัยใหม่ได้เข้ามาศึกษา แหล่งเตานายเจียน หรือ นายเจียน จีนประโคน นี้ได้มอบพื้นที่ดินให้กับกรมศิลปากร ได้เข้ามาดูแลให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวของประชาชนเยาวชนของชาติ
และยังมีผลิตภัณฑ์ที่ยังหลงเหลืออยู่เป็นบางชิ้น ซึ่งเก็บไว้ที่ศูนย์เรียนรู้ที่โรงเรียนบ้านกรวดวิดทยาคาร
นี้คือภาพชิ้นงานที่ยังหลงเหลืออยู่ให้พื้นที่เตานายเจียน
แหล่งอุตสาหกรรมผลิตภาชนะดินเผาเนื้อแกร่งไม่เคลือบและเคลือบสีต่างๆ มีทั้งสีอ่อน เช่น สีขาว สีเหลือง สีเขียวมะกอก และสีเข้ม เช่น สีน้ำตาล สีดำ ภาชนะดินเผาเหล่านี้ได้พบตามชุมชนโบราณและโบราณสถานต่างๆ เรียกกันในหมู่นักวิชาการบางท่านว่า “เครื่องถ้วยเขมร” พบเตาเผาเครื่องปั้นตั้งอยู่ตามแนวลำน้ำลำห้วย มีแหล่งใหญ่อยู่ที่อ.บ้านกรวด ซึ่งได้พบเตาเผาโบราณเหลือเป็นเนินดินอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ๆ ในตำบลต่างๆ ได้แก่ กลุ่มเตาบ้านน้อยถนนน้อย ต.หินลาด กลุ่มเตาบ้านโคกใหญ่ ต.โนนเจริญ กลุ่มเตาบ้านหนองคู ปัจจุบันเปิดแหล่งการเรียนรู้ชุมชนกลุ่มเครื่องปั้นดินเผาอำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์
