ข้าพเจ้านางสาวสุกัญญา โพธิ์วิเศษ ประเภทนักศึกษา ปฏิบัติงานโครงการยกระดับเศรษฐกิจและสังคมรายตำบลแบบบูรณาการมหาวิทยาลัยสู่ตำบล เพื่อสร้างรากแก้วให้ประเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ในหลักสูตร MS06 “การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ตำบลโคกมะม่วง อำเภอปะคำ จังหวัดบุรีรัมย์” วัตถุประสงค์ของโครงการเพื่อการพัฒนาทักษะการแปรรูปผลไม้ของชุมชนให้มีความหลากหลาย เป็นผลิตภัณฑ์ทางการท่องเที่ยวด้านเกษตร ที่เป็นจุดเด่นของพื้นที่ตำบลโคกมะม่วง อำเภอปะคำ จังหวัดบุรีรัมย์ พัฒนาพื้นที่ให้รองรับการท่องเที่ยวหากนักท่องเที่ยวหรือลูกค้ามีความสนใจ และต้องการชมพื้นที่การเพาะปลูก การจัดการน้ำ และการจัดการพื้นที่ในการปลูกไม้ผลที่หลากหลาย และประชาสัมพันธ์ที่หลากหลายส่งผลให้เกิดการรับรู้จากลูกค้าหรือนักท่องเที่ยว สร้างความสนใจและกระตุ้นให้เกิดความต้องการ โดยอาจารย์อนงค์ ทองเรือง เป็นหัวหน้าหลักสูตร และมีกรรมการประจำหลักสูตรประกอบด้วย อาจารย์จงกล ศิริประภา ผศ.ดร.จันทิราพร ศิรินนท์ และคุณพรพรรณ แสงแก้ว
รายละเอียดการดำเนินงานในเดือนแรก ได้มีการประชุมชี้แจงสร้างความเข้าใจแนวทางการดำเนินงานของผู้จ้างงาน ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ได้แก่ หน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชน และชุมชนเป้าหมาย การลงพื้นที่สำรวจข้อมูลพื้นฐานของหมู่บ้าน ตำบล ศึกษาปัญหาและความต้องการของชุมชน ซึ่งข้าพเจ้าได้เข้าร่วมกิจกรรมดังกล่าว โดยได้ในทีมได้มีการแบ่งหน้าที่การดำเนินงานเพื่อให้งานบรรลุตามวัตถุประสงค์ที่วางไว้ ในส่วนของข้าพเจ้าได้รับมอบหมายให้ดำเนินการ กรอกข้อมูลของชุมชน ช่วยบันทึกภาพกิจกรรม และลงพื้นที่สำรวจข้อมูล
จากการลงพื้นที่ดำเนินงานในเดือนแรกของทีมพบว่า ตำบลโคกมะม่วง เป็นตำบลหนึ่งในห้าตำบลของอำเภอปะคำ จังหวัดบุรีรัมย์ เป็นหนึ่งในพื้นที่ที่มีการทำอาชีพเกษตรเป็นหลัก เกษตรกรส่วนใหญ่มีอาชีพหลัก 3 ด้าน ประกอบด้วย การทำไร่ การทำสวน และการทำนาปี นอกจากนี้ตำบลโคกมะม่วงยังมีร่อยรอยทางประวัติศาสตร์อนุสรณ์สถานประชาชนอีสานใต้ ตั้งอยู่ในบริเวณวัดบ้านโคกเขา ตำบลโคกมะม่วง อำเภอปะคำ จังหวัดบุรีรัมย์ สถานแห่งนี้สร้างไว้สำหรับเป็นที่บรรจุอัฐิของผู้เสียชีวิตในเขตป่าเขาของภาคอีสานใต้ในยุดคที่การต่อสู้ด้วยกำลังอาวุธระหว่างรัฐบาลกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยสถูปหรืออนุสรณ์สถานประชาชนอีสานใต้ แห่งนี้รูปลักษณ์อิงสถาปัตยกรรมขอมความสูงประมาณอาคารสุง 4-5 ชั้น มีบันไดทางขึ้น 2 ทิศด้วยกันส่วนตัวองค์สถูปจารึกชื่อ ผู้เสียชีวิตไว้ทั้งสองด้าน อีกสองด้านเป็นกว้าง มีรัศมี 12 เมตรพื้นปูด้วยหินทราย ขอบลานด้านหนึ่งสร้างเป็นอัฒจันทร์ สำหรับนั่งพักผ่อนหรือเป็นที่นั่งชมกิจกรรม และยังมีการปลูก ไม้พุ่ม ไม้ดอก ไม้ประดับ เพื่อความสวยงามอีกด้วย
